- қобил
- I[قابل]а1. қобилиятнок, истеъдоднок, мустаид, лаёқатманд; қобили ҳунаре донистан касеро ба ҳунаре лоиқ ҳисоб кардан2. лоиқ, сазовор, муносиб; қобили чизе (ё коре) а) сазовори (лоиқи) коре ё чизе, арзанда ба коре ё чизе: қобили мадҳ, қобили тамошо, қобили тарбия, қобили тасвир…; б) муносиби (дархӯри, боби) чизе ё коре, мувофиқ ба коре ё чизе: замини қобили киштукор, ҳуҷраи қобили истиқомат, қобили нишастан набудан…; қобили зикр арзанда ба зикр кардан; (мавзӯи) боаҳамият; қобили муқоиса муқоисашаванда, қобили хӯрдан хӯрданибоб; қобили қабул муносиб, пазируфтанӣ; аҳолии қобили меҳнат мардуми коршоям; қувваи қобили меҳнат; қувваи қобили меҳнат қувваи (мардум) короянд, қувваи корӣ; қобил гардидан (барои коре) мувофиқ гардидан, дархӯри коре шудан, коромад (барои мақсаде)3. гуфт., маҷ. ҳалиму ботамкин, хушфеълу нарм; гапдаро; қобилу гапдаро ҳалиму гапгир; қобилу ҳалим нарму хушфеъл, хушахлоқ; қобил шудан ҳалиму гапдаро шудан, нарм гаштанII[قابل]а. исми фоил аз қабул кардан; пазиранда, қабулкунандаIII[قابيل]д. бародари Ҳобил, номи фарзандони Одам ва Ҳавво (дар Таврот ба шакли Қоин омадааст)
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.